Ik verblijf deze laatste vijf jaar regelmatig in het huis van mijn vrienden in Maarn, die ik op de Bateke hoogvlakte heb leren kennen waar zij op een naburig bosbouwproject werkten. Was het daar een en al accacia’s, hier op de Utrechtse Heuvelrug zijn we omgeven door dennen. Het oude cultuurlandschap rondom dit tuindorp is een van de plekken in Nederland, die mij het meest vertrouwd is geworden. Ik hoef het dorp maar binnen te rijden en ik voel me ‘thuiskomen’. Bospaden, vennen, er zijn weinig plekken die ik niet ken. En altijd in de verte het silhouet van Kashalla, hard aan het werk, snuffelend, speurend...

Vooral in de herfst is het genieten, het is mijn favoriete jaargetijde. Zittend in een zandkuil, teken ik het glooiend landschap van de Koeheuvel in een waas van oker en brons.

Een keer, tijdens een wandeling in een verder bos, kom ik ineens uit op een sprookjesachtige open plek met een grote waterplas. Uit het lover komt een paard tevoorschijn, ze waadt door de plas heen en verdwijnt weer in het bos. Een eenhoorn?

Landgoed Broekhuizen in de verschillende seizoenen, alles sprietig en kaal in het vroege voorjaar en vlammend oranje en vol in het najaar.

En dan het Leersumse veld, de plas omzoomd door vers lentegroen of in november, de oevers badend in goudkleurig namiddaglicht, wat een wereldplek!

Klik hier op de bijpassende fotocollage