Opnieuw een winterse periode op het boerenland. Kerstmis op een boerderij vlak bij de IJssel met familie en vrienden. Het coulissen landschap is onderdeel van een oud landgoed. Ook dit keer wisselen de weersgesteldheden elkaar af. Ik teken met mijn pastelkrijt het landschap in zachte, nog herfstachtige tinten, terwijl de dag ervoor de hele wereld nog wit was. Alles is heel fijn en teer, niets nodigt uit om wild te krassen, het gebladerte is als kant. Ook lijkt het of het papier waarop ik teken er niet om vraagt om wild aan de gang te gaan.

Nadat ik eenmaal met tekenen begonnen ben, kijk ik direct anders naar het landschap. Meer op een abstracte manier, ik zie dan niet zozeer een bos of bospad, maar vlakken, vlekken, structuren, kleuren, licht... Op mijn klapstoeltje, de krijtjes in de aanslag, met het lege vel voor me, knijp ik mijn ogen samen en kijk door mijn wimpers om beter te kunnen zien hoe een en ander in elkaar steekt. De waarneming, dit pure kijken, is al een vreugdevolle bezigheid op zich.

Klik hier op de bijpassende fotocollage