6     Winter op de boerderij:Almen

Twee winters verblijf ik een poosje op een boerderij.

In Almen, in de Achterhoek is het werkelijk een feest. Het is koud, het is eenzaam, het is stil, de atmosfeer kun je ‘verstild’ noemen. Sneeuw, ijzel en dooi wisselen elkaar af. Als ik het snotterige gewas, de kale takken en bevroren plassen zie moet ik denken aan het kale veld van Slauerhoff - In mijn koud huis aan ‘t kale veld, in het ontloofde woud , aan de bevroren sloot... Het maakt mij niet zwaarmoedig, integendeel, wat doet dit verblijf mij goed.

Ik kan hier heerlijk met twee honden er op uittrekken, want naast Kashalla kan ik Luca ophalen. Hij is een schat van een hond, een voddenbaal, die met zijn bazen in een huis midden in het bos woont. Op een zonnige dag ontdek ik in de namiddag het Kiemveen, een prachtig open veld in het bos, van tekenen komt het echter niet. Daarom wil ik de volgende dag naar deze plek terugkeren. Hoewel het weer de volgende dag is omgeslagen, gaan de twee honden en ik toch op pad. We verdwalen hopeloos. Het wordt steeds vochtiger en donkerder, met mistslierten en sneeuw, maar ik zal en moet dat Kiemveen terugvinden. Vermoeid, bemodderd en bezweet komen we uiteindelijk bij het veld aan. Ik trek het half natte tekenblok en wat krijt uit mijn rugzak en kras het landschap op mijn papier. Ik zie nauwelijks wat ik doe, maar dat maakt niets uit, de honden, de mist, het veen, het krijt, het papier en ik zelf, we zijn één geheel.

Klik hier op de bijpassende fotocollage